Choroba określana jako zespół Aspergera, zwana również syndromem Aspergera swoją nazwę zawdzięcza naukowcowi Hansowi Aspergerowi, który po licznych obserwacjach i badaniach opisał chorobę w roku 1944.
Zespół Aspergera jest traktowany jako jedna z wielu odmian autyzmu, czy też raczej jako choroba znajdująca się w jego szerokim spektrum; Osoby dotknięte tym schorzeniem mają upośledzone umiejętności społeczne, co znacznie utrudnia im codzienne funkcjonowanie.
Przed zdiagnozowaniem dziecko z chorobą Aspergera wydaje się otoczeniu dość dziwnym ze względu na nietypowe zdolności i zainteresowania tych dzieci. Dzieci z autyzmem z reguły rozwijają się wolniej, szczególnie w zakresie rozwoju mowy i myślenia. W przypadku zespołu Aspergera rozwój mowy i myślenia logicznego nie jest upośledzony, więc postawienie prawidłowej diagnozy jest znacznie utrudnione. Dość często dzieje się to dopiero po osiągnięciu przez dziecko wieku szkolnego. Dziecko z zespołem Aspergera w szkole dość szybko zaczyna wyróżniać się na tle zespołu, głównie na zaburzenia w sferze uspołecznienia.
Podobnie jak w przypadku autyzmu nie są znane przyczyny zapadania na tę chorobę. Upatruje się ich w uwarunkowaniach genetycznych i traktuje jako rodzaj zaburzeń neurologicznych, ale przyczyn jednoznacznych do tej pory nauka nie potrafi określić.
Edukowanie chorych dzieci nie jest sprawą prostą, ale dzięki nowoczesnym terapiom daje coraz lepsze efekty. Dziecko z zespołem Aspergera w szkole może uczyć się w klasie integracyjnej, a nawet w ogólnodostępnej. Część zajęć z chorym na Aspergera powinna być prowadzona w formie rewalidacji indywidualnej. W zależności od stopnia zaawansowania choroby rewalidacji mogą wymagać różne obszary, ale zazwyczaj stawia się nacisk na kształcenie zachowań prospołecznych oraz ćwiczenie samodzielności w sytuacjach życia codziennego.
Rodzice dzieci z zespołem Aspergera muszą pamiętać, że organizacja zajęć szkolnych w sposób maksymalnie zindywidualizowany, dostosowany do możliwości dziecka i uwzględniający jego potrzeby nie jest żadną łaską ze strony placówki oświatowej, ale obowiązkiem wynikającym z przepisów prawa oświatowego z zakresu organizowania i udzielania pomocy pedagogicznej i psychologicznej.
